مغزه گیری بتن
مغزه گیری بتن یکی از روش های مستقیم برای بررسی مقاومت فشاری بتن است و مغزه گیری بتن به عنوان یکی از دقیق ترین و مهم ترین انواع آزمایش های درجای بتن است که از اهمیت خاصی برخوردار است. استاندارد ها و دستورالعمل های بسیاری برای انجام مغزه گیری بتن موجود است، از جمله استاندار (EN 12504-1, 2000; EN 13791, 2007 ) در اروپا و استاندارد (ACI 214.4R, 2003; ASTM C42, 2012) در کشور امریکا. خلاصه مراحلی که برای انجام مغزه گیری بتن انجام می شود شامل: برنامه ریزی ، حفر و تهیه مغزه ، آزمایش مغزه و تفسیر نتایج مقاومت مغزه است.
عمل مغزه گیری بتن بوسیله ابزار چرخنده برش با یک مته الماس انجام می شود. معمولاً سطوح انتهای مغزه ناصاف بوده و بر محور آن عمود نیستند لذا ابتدا در آب خیسانده و سپس کلاهک گذاری می شوند و در حالت مرطوب مورد آزمایش قرار می گیرند.
مغزه های گرفته شده در مغزه گیری بتن باید دارای نسبت ارتفاع به قطر مساوی 2 باشند اما وقتی که نمونه های آزمایشی استاندارد مکعبی باشد، آنگاه نسبت ارتفاع به قطر مساوی 1، نتایج بسیار مناسبی را ارائه می دهند. همچنین در مغزه گیری بتن نسبت ارتفاع به قطر نباید کمتر از یک باشد و ضخامت کلاهک نباید بیشتر از 10 میلی متر باشد. در مغزه گیری بتن طبق استاندارد ملی ایران (ICS: 91.100.30) مغزه هايي كه براي تعيين ضخامت رويه هاي بتني، دال ها، ديوارها و المان هاي سازه اي ديگر استفاده مي شوند بايد داراي حداقل قطر 95 ميلي متر بوده و براي مغزه هايي كه ملزم به تعيين ابعاد ساختماني نباشند مي توان طولاني ترين وكوتاه ترين طول نمونه را از سطح برش يافته در راستاي محور موازي با محور طولي مغزه اندازه گيري كرد.
استاندارد ( BS1881 1983) در انگلستان و استاندارد (ASTMC42-9 ) در ایالات متحده آمریکا، حداقل قطر مغزه ها در مغزه گیری بتن 100 میلی متر در نظر می گیرند به این شرط که قطر مغزه حداقل 3 برابر قطر حداکثر سنگدانه باشد. البته برخی از محققین قطر 50 میلی متر را نیز مجاز دانسته اند. نتایج آزمایشگاهی نشان داده است که اختلاف این مغزه ها به قطر 100 میلی متر بین 3 تا 6 درصد است.